I believe I can fly!!!

..."Where I'm at, my life's before me"

Meteen na de douane-controle was er een tax-free shop. Daar heb ik snel een kaasje gekocht. Er was even twijfel of ik het wel mocht meenemen naar Nieuw-Zeeland. In eerste instantie dacht de kassiere dat ik naar Seoul ging. Maar toen ik haar vertelde dat ik op doorvlucht naar NZ was zei ze dat je helemaal geen eten en drinken mocht meenemen naar Nieuw Zeeland. Maarja gelukkig ben ik vrij eigenwijs...

Vervolgens even m'n vader nog gebeld om te vragen hoe en wat. Daarna snel m'n telefoon uitzetten om m'n batterij te sparen voor de reis. Want tussendoor opladen kan niet. Vervolgens snel naar de gate gelopen. Wat op viel was dat Schiphol zeer goed beveiligd was. Er liepen verschillende Marechausees in vol ornaat rond. Snel nog een keer door de douane voor de final check. Gelukkig moest ik toen nog even wachten. Want... Ik liep naar het raam en zag al m'n vrienden weer staan. Bovenop het terras. Snel m'n telefoon weer aanzetten en Sven bellen. Vervolgens nog een keer iedereen aan de lijn gehad als grand-finale. En toen het zwaaien door de slurf. Voor elk raampje even zwaaien. Dat laatste beeld van iedereen op elkaar gepropt, hangend over de balustrade, zal ik van m'n leven niet meer vergeten. Je beseft je op zo'n moment wat ieder voor zich en de groep van vrienden voor je betekent. Heel veel...

En toen begon de reis... Ik werd meteen heel aardig in het vliegtuig ontvangen door de stewardessen. Allemaal met zo'n leuke vriendelijk glimlach... De bagage vonden ze wat veel, maar een knipoog, een glimlach en een goed verhaal doen wonderen. Ik zat de 2e stoel rechts bij binnenkomst. Heel handig. En aangezien ik een van de laatste was die instapte had ik alle ruimte en tijd om mijn handbagage (wat een ander waarschijnlijk 2 weken van op vakantie had gekund) op te bergen in mijn eigen kastje. Want bij een nood-uitgang zitten geen bagageruimtes boven je hoofd waar je wat in kunt op bergen en geen stoelen voor je waar je wat onder kunt stoppen. Heel relax, inclusief 2 kleerhangertjes voor mijn jas en colbertje... Waarschijnlijk was de knipoog bij binnenkomst de oorzaak van dit gelukje...

Aangezien we naar de polderbaan moesten taxi'en, wat vrij lang duurt, moest ik al snel m'n verhaal aan de stewardessen tegenover me vertellen. (Al kwam me dat wel goed uit, want als je vertelt dat je een uitwisselingsstudent bent die voor een jaar van huis weggaat gaan er vaak wat extra deuren voor je open...) En jahoor, ook hier kwam het goed van pas. Af en toe wat extra eten of drinken... Goed te doen dus.

747 Quick Flight

Toen het opstijgen... Ik heb vaak gevlogen maar nog nooit heb ik zo'n gek gevoel gehad. Niets van hoogtevrees of vliegangst of enig ander soort gekkigheid in die trant, maar weer een beetje besef. Je ziet letterlijk en figuurlijk het land onder je vervagen...

We waren nog niet op kruishoogte of ik zat al in m'n boekje te schrijven. Heerlijk om mijn gedachten zo kwijt te kunnen. Alles wat je nodig hebt is pen en papier...

11 Juli 2006

"Vandaag is het dan eindelijk zover! Ik vlieg nu boven de Duitse Waddenzee, een klein half uur nadat we vertrokken zijn. Daarna zal de vlucht langs St. Petersburg, over Mongolie, vervolgens Peking en uiteindelijk naar Korea, Seoul gaan. Een vlucht vol betekenis en symboliek. (Ik krijg net wat drinken. en juist dan komt de turbulentie opzetten...) Zoveel dat het bijna eng is. Het moment dat ik door de douane liep en nog 1x omkeek zal me, in ieder geval 1 jaar, maar waarschijnlijk m'n hele leven bij blijven. Zoveel mooie en lieve gezichten heb ik nog nooit bij elkaar gezien. Al die vrienden en familie die samen voor mij naar Schiphol zijn gekomen... Ontroerend. Een gevoel dat bijna niet in woorden om te zetten is. De puurheid, de echtheid. rechtstreeks van het hart. Mooiere emoties bestaan niet. (Dit is de enige uitzondering, emoties, op 'wat je niet ziet bestaat niet')."

De zon. Iets waar ik een zwak voor heb. De uitzichten door het raampje waren uitzonderlijk mooi. Dus hup, de camera pakken en een paar hele mooie foto's schieten. Het zijn hele mooie geworden (geweldige camera). Zelfs door het vieze raampje.

Gelukkig kregen we snel eten. Even wat anders dan dat continue denken. En daar kwam weer een voordeeltje. Extra eten. Niet dat het nou super eten was, maar het was goed te doen. En ik had genoeg honger dus het ging er goed in. Vooral het eten met stokjes was erg leuk. Zeker toen ik merkte dat ik het beter deed dan de Koreaan naast me. Het hele vliegtuig zat trouwens meerendeel gepakt met Koreanen.

Terwijl ik weer even verder schreef in mijn boekje zat ik naar Reminisce te luisteren op mijn Mp3 speler. De heerlijk rustgevende muziek en de veiligheid die er in verborgen ligt. Vervolgens maar besloten om te gaan slapen... Maarja met je hoofd zo vol lukt dat vrij moeilijk. Dus al snel m'n lenzen uitgedaan, bril opgezet, pantoffels aan en m'n beer en ezeltje gepakt. En dan maar naar de films kijken; Failure to launch (een herinnering), King Kong, and Ice Age 2. Tja al kende ik ze allemaal al, het was toch leuk. Het leidt altijd zo heerlijk af.









Uiteindelijk heb ik maar 2 uur geslapen. En heb ik het in 3 uur eerst donker en vervolgens weer licht zien worden. Hoe vreemd is dat? Al moet ik zeggen dat het eigenlijk niet eens donker is geweest. Het was meer schemer. De zon was eigenlijk de hele tijd te zien.

Een snel ontbijtje en toen waren we weer snel in de buurt van Seoul. Even snel m'n toilet maken. Wat trouwens heerlijk is aangezien je je dan weer helemaal fit voelt. Want je voelt je een echte zombi in zo'n muffe buis.

Het mooie van deze vlucht was ook het rekenen met de tijd. Gek werd je er soms van. Horloge blijven gelijk zetten met de 'current time'.

In Seoul was het rot weer. De landing gaf wat turbulentie maar niet spectaculair. Toen al m'n spullen pakken en doeg zeggen tegen de aardige stewardessen.