De uitnodiging van Lidewij Wilms wacht op beantwoording

Lidewij Wilms wil een connectie maken op LinkedIn. Hoe wilt u antwoorden? Lidewij Wilms Owner of HOI-RT, Coach "Ik leer anders", Secretaris Patiëntenvereniging Turner Contact Nederland, Lid van Cliëntenraad Bevestig dat u Lidewij Wilms kent U hebt een connectieverzoek ontvangen. LinkedIn zal uw e-mailadres gebruiken om suggesties te doen in functies als Personen die u misschien kent. Uitschrijven Neem voor vragen of hulp contact op met de klantenservice van LinkedIn. © 2014, LinkedIn Corporation. 2029 Stierlin Ct. Mountain View, CA 94043, USA

De uitnodiging van Lidewij Wilms wacht op beantwoording

Lidewij Wilms wil een connectie maken op LinkedIn. Hoe wilt u antwoorden? Lidewij Wilms Owner of HOI-RT, Coach "Ik leer anders", Secretaris Patiëntenvereniging Turner Contact Nederland, Lid van Cliëntenraad Bevestig dat u Lidewij Wilms kent U hebt een connectieverzoek ontvangen. LinkedIn zal uw e-mailadres gebruiken om suggesties te doen in functies als Personen die u misschien kent. Uitschrijven Neem voor vragen of hulp contact op met de klantenservice van LinkedIn. © 2014, LinkedIn Corporation. 2029 Stierlin Ct. Mountain View, CA 94043, USA

Ik zou u graag toevoegen aan mijn professionele netwerk op LinkedIn

Lidewij Wilms Owner of HOI-RT, Coach "Ik leer anders", Secretaris Patiëntenvereniging Turner Contact Nederland, Lid van Cliëntenraad Rotterdam en omgeving, Nederland Ik zou u graag toevoegen aan mijn professionele netwerk op LinkedIn. - Lidewij Wilms Bevestig dat u Lidewij Wilms kent U hebt een connectieverzoek ontvangen. LinkedIn zal uw e-mailadres gebruiken om suggesties te doen in functies als Personen die u misschien kent. Uitschrijven Lees waarom dit belangrijk is. Neem voor vragen of hulp contact op met de klantenservice van LinkedIn. © 2014, LinkedIn Corporation. 2029 Stierlin Ct. Mountain View, CA 94043, USA

Stoked!!!

Vandaag heb ik zo'n vette dag gehad!

Het begon allemaal vanochtend vroeg... 6 uur opstaan.
Anne klopt om 10 over 6 nog op m'n deur om zeker te weten dat ik wakker ben.
Dat doet ze niet vaak, meestal ben ik toch te lui, maar vandaag moet ze wel.

Vanochtend met dag en dauw hebben wij een luchtballonvaart gemaakt! Ik trakteerd Anne als een dankjewel-vaarwel kadootje. Zij heeft mijn droom helpen waar te maken, het minste wat ik kan doen is de gunst retourneren ([return the favour] ik weet het een engelse uitdrukking in het Nederlands maar ik kan even niet op iets beters komen).
Een selectie uit een collectie van veel mooie foto's...



En na afloop natuurlijk een heerlijk champagne ontbijt. De ideale manier om de dag te starten...!

Wat mijn dag verder zo cool maakte is dat ik heel wat kleine dingetjes geregeld kreeg.
En natuurlijk het korte telefoontje naar Mama.
Ik heb samen met Kahlea en Natalie twee klasgenoten van me een trip georganiseerd voor de hele examenklas. Echter last-minute kregen we niet alles in orde door een ontbrekend persoon. Dus als laatste uitweg heb ik mama maar gebeld. Of we geld konden lenen.

En toen kwam het goede nieuws:

• Ja, we konden op geld rekenen
• Mijn NHTV application was door de selectie gekomen en ik ben uitgenodigd voor de volgende ronde. Daarnaast goed commentaar op mijn application letter zowel als mijn cv.
• Volgend jaar gaan wij een uitwisselingsstudente 'hosten'. Goed nieuws want op die manier kunnen wij als familie iemand anders z'n droom uit laten komen...

Al met al dus super. Daarnaast wordt het steeds zekerder dat ik komend half jaar ook nog ergens naar Engeland ga om te gaan rondneuzen. Kahlea, dezelfde vriendin, gaat er voor een half jaar op uitwisseling. Aangezien haar ouders wat mietemeuterig zijn ga ik haar daar rondleiden.

Ik was al in een goed humeur:
Afgelopen weekend was ik met vrienden wezen caven. Gewoonweg zelf door een grottenstelsel vergelijkbaar met de mergelgrotten (echter dit was een oude goudmijn) op onderzoek gaan. Over hekken klimmen om vervolgens in kilometers lange schachten te komen waar nog oude rails in lag. Op muren stonden de namen van oude mijnwerkers. Indrukwekkend.

Ik kijk nu erg uit naar de Auckland klasse trip waar we een heleboel gaan doen:
Auckland Museum, Auckland University, Sky Tower, Ice Skating, IMAX Pirates of the Carribean III the world's end, en last but not least Rainbow's end (vergelijkbaar met walibi).

Direct daarvandaan ga ik liftend/bussend naar Kaitaia in het noorden van NZ waar ik bij vrienden van vrienden kan blijven voor het weekend. Een extra lang weekend aangezien het de 'Queens Birthday' is. Zij nemen mij mee naar Cape Reinga het meest noordelijke puntje van NZ. Dat is het laatste wat ik wil doen. Als ik dat heb gedaan is voor mij het NZ avontuur 99% compleet. (Die 1% is voor alle dingen die er nog meer te doen zijn die natuurlijk ook gaaf zijn.)

Ik beloof voor een snelle update. En als het lukt wat video's.

Marloes aan het woord:

Time flies…

De tijd vliegt, 21 dagen nog maar. Hier droomde ik van toen Jeroen net weg was.. hem weer ophalen op schiphol, toen wilde ik dat het jaar in 1 nachtje slapen om was.

En nu.. super leuk dat hij weer terug komt, lekker met ze allen naar schiphol, waarschijnlijk een stralende Jeroen met heel lang haar ontvagen en dan heel wat verhalen over Nieuw-Zeeland aanhoren..
Toch droom ik er niet meer van, het is ondanks even opgang komen in het begin een heel leuk jaar geworden. Natuurlijk ook veel afleiding door het laatste schooljaar en examens en iedereen hier, leuke vrienden, leuk nieuw vriendje en alles is verder het zelfde gebleven.

Na een tijdje wen je eraan dat er iemand weg is, en je zou ook wel moeten.

In het begin had ik het nog wel moeilijk, op schiphol was het erg bijzonder, we stonden daar met z'n alle en dat gaf een erg goed gevoel. Op een of andere manier was ik ook opgelucht, nu was het echt zo, en hoefde ik niet steeds te denken dit is de laatste keer van dit en dat en wat wil ik nog doen en wat moet ik nog zeggen.

De dag na z'n vertrek ging ik gelijk 2 weekjes chillen in Turkije, daar had ik genoeg afleiding.. Toen ik weer in Nederland was, kwam al gauw iedereen terug van vakantie en was het weer ouderwets gezellig. Avondje Griek met Mich Anne en Sven, strandje pakken, Jeroens boot gebruiken J In die tijd heb ik ook veel met Sven gedaan, die Jeroen als vriend net zo erg miste en toch ook wel erg op hem lijkt, beide wisten we dat hij niet te vervangen was, en het was toch wel even wennen om de mannenpraat van Sven aan te horen die hij normaal aan Jeroen vertelde:P

Na een tijdje ging iedereen weer naar school en begon het gewone leven weer, ook dat was wennen, want Jeroen hoorde bij m'n gewone leven en gewoon op school. Contact werd dan ook moeilijker door het 10 uur tijdsverschil, toch hebben zoals afgesproken elke maand gebeld op de 26 ^e, en soms nog vaker. Dan merk je pas hoe snel het eigenlijk gaat, "bel je nou alweer, is het alweer de 26e …"

En steeds meer kregen we onze eigen dingen, nadat Jeroen 3 maanden in Nieuw-Zeeland was is het toen ook uit gegaan, vele zeiden dat het eigenlijk op schiphol al zo was, maar toen voelde het niet goed om het uit te maken terwijl we allebei nog verliefd waren. Het was een gekke situatie, maar ook een logische, 12 maanden houd je niet vol, en het geld om in december naar NZ te vliegen had ik ook niet..

Ik ben benieuwd hoe het wordt als hij terug is, het is niet iets voorspelbaars, wel weet ik dat het niet zo wordt als ervoor, een jaar is lang en er is veel gebeurd, Jeroen heeft een hoop nieuwe ervaringen erbij en ik ben erg blij met hoe het nu gaat en met m'n nieuwe vriendje.

Wel ga ik hem nog zien, waarschijnlijk wat minder als we gaan studeren en hij in Breda gaat wonen, maar ook voordat we wat hadden waren we al lang bevriend dus dat gaat niet zomaar over. Er zullen vast ook wel weer wat strandfeestjes komen, met wat er nog van de 'kachel' over is, in de zomer gaat het kacheltje meestal weer branden… Komt er eigenlijk ook nog een vervolg op walibi, efteling..? Dit keer misschien wel met Michael achter het stuur van de big-car?
Nou we zullen zien..
Jeroen genietse nog de laaste daagjes, van je afscheidparty en alle andere dingen, als je het even moeilijk hebt denk er dan maar aan dat je ook weer goed ontvangen zult worden!

xxxxxx Marloes

Ik kan niet wachten tot ik weer thuis ben...

Een heerlijke zondag morgen...

7:03
Veel te vroeg voor een uitslaap-ochtend natuurlijk. Snel naar de wc en weer m'n bed induiken. En dan lukt het natuurlijk niet meer om te slapen. Dan maar even een filmpje kijken. Eight Below; Disney films zijn altijd leuk om mee wakker te worden.
Een vriendin sms'n of ze zin heeft om later op de dag zin heeft om even bij te kletsen in de Starbucks.
Vervolgens even m'n mail checken en een spelletje spelen. Een muziekje opzetten: Clannad, The Best Of... [Chilled] Rustgevende, droom-muziek.

Ik kijk naar het plafond en bedenk hoe de noten van de muziek tegen het dak weerkaatsen en de kamer vullen. Hoe ze over me heen rollen als golven. Voor ik het weet ben ik weer weg.

Weg van deze wereld. Weg van alle leuke drukke dingen, van de saaie klusjes, weg van terra firma.
Ik ben daar waar geen mens mij kan vinden. In mezelf. In mijn droom.
Ik droom over alles:
thuis,
papa en mama, nienke, martijn, thuis,
sven, richard, roy, michael, en weer aan thuis,
vriendinnen, thuis,

wat zou hij nu aan het doen zijn,
die ligt te slapen, thuis,
maar zij ligt nog te woelen, ze kan niet slapen, thuis,

en wat doe ik,
ik denk, ik droom, over thuis, thuis.

Ik vraag mezelf, wat is thuis?

een golf van besef;
thuis is niet waar je bed staat,
niet waar je geboren bent,
niet waar je familie is,

thuis ben jij, ben ik

Nu, 9 maanden denk ik, de wereld draait om individuen die gezamelijk elkaars leven opvrolijken.

Kortgeleden vroeg ik me nog af waar thuis is,
nu voel ik me beter.
Een antwoord op deze gevoels-vraag.

Thuis zal ik hopenlijk eenzelfde dag beleven. Als ware dit een deja vu.
Want als ik thuis ben zal ik mijn thuis net zo goed missen.

Wat het leven thuis zo bijzonder maakt zijn niet de dingen, het zijn de mensen.

Jij als lezer, maakt iemand z'n thuis specialer.

Nu begin ik toch wel honger te krijgen...
Ik sta op, schiet snel wat aan, en volg mijn neus naar een heerlijk ruikend spek met eieren ontbijt (Correctie: Lunch volgens Anne).

Droomtijd: 15 min
Schrijftijd: 60 min

Gabcast! Jeroen in Nieuw Zeeland #10 - Just to catch up

Om even bij te kletsen...

Op reis, doch thuis.

Ik heb het hier zo geweldig naar mijn zin! Het begint hier als een 2de thuis te voelen. Al bljif ik me altijd trouw aan mijn vertrouwde plekje aan de Broekweg Wetering te Zoetermeer.

Ik heb het de laatste tijd zo druk, maar juist nu voel ik de meeste drang om weer te gaan schrijven. En zodoende. Het voelt hier nu allemaal zo vertrouwd. Het nieuwe huis is onder constructie, dus er heerst de nodige chaos in huis. Dat ben ik wel gewend van de familie Ramsay dus zo erg is het niet... Ik help waar ik kan, maar als ik geen zin heb, dan ben ik snel weg of heb ik een urgent mailtje.
Sinds ik terug op school ben, vanaf 7 februari, voelt het hier zoveel meer als thuis. Ik heb in de vakantie (een tijdje nadat m'n familie weg ging, en net voor school) een flinke dip gehad. De tijd van ongeveer mijn laatste post. Echter zodra ik terug op school kwam werd ik zo goed weer ontvangen en helemaal meegesleurd door mijn vrienden. Super. Ze zagen me niet meer als een 'uitwisselingsstudent', maar als een van hun. En dat maakte net dat verschil uit in omgaan enz. Het zijn nu de beste momenten achter elkaar met mijn klasgenoten en vrienden. De 3e dag terug op school werd al gezegd dat ik nu onderdeel ben van het meubilair.

Min of meer onverwachts waren er ook 4 nieuwe uitwisselingsstudenten. Dew, een thais meisje waar ik niet zo veel mee omga (maar wat voortdurend naar me zit te staren:S). Daarnaast heb je Gui en Birger. Respectievelijk van Brazilie en Duitsland (en ja je raadt het al, Birger [spreek uit als Burger] uit hamburg:p).
Als laatste Anni, een meisje uit estland. Met haar en Gui kan ik het heel goed vinden, Birger is echter een sulletje waar we ons alledrie aan ergeren. Maar dat zeggen we maar niet te hard, want hij en Gui zitten in dezelfde gastfamilie en we willen daar geen comotie doen ontstaan.

Het land verkennen doe ik niet meer zo veel. Al ben ik vorig weekend naar Taurange geweest wat echt cool was. Uitgaan, wat zowaar zonder problemen ging! Zaterdag de mount op geweest en s'avonds wezen schelpen graven op het strand met Huey, en zondag naar de kerk geweest. Dat was heel gaaf. Zo vriendelijk waren die mensen. Huey was een hele vriendelijke man van 39. Echt een toffe gozer die het nodige in z'n leven had meegemaakt. Ik heb 's avonds goeie gesprekken met hem gehad.
Mijn aandacht gaat nu meer uit naar het een fijne tijd hebben. Hoe dat dan ook mag wezen. Gewoon overal de leuke kant van blijven bekijken.

Ik begin steeds meer contact weer op gang te brengen met Nederland. 17 Juni komt steeds dichterbij. Vrienden in NL kijken er naar uit. Ik wel en niet. En mijn vrienden hier niet. ZO vreemd die dubbelle gevoelens.
Gelukkig kan ik dat steeds beter kwijt in mijn gitaar. Ik speel er vrij veel op. En ik kan er steeds meer zoals bij de piano m'n gevoel in kwijt. Helaas Kelly. Ik ga bijna nooit meer met haar lopen. Want ze is niet meer altijd om ons heen. Dus denk ik er niet zo snel aan. En ze heeft hele lange nagels. Als ze springt dan scheurt ze meteen me shirt (inmiddels al 4) en daar ben ik nou ook niet zo blij mee.

Er zijn nog duizend en 1 dingen die ik hier wil doen. En ik ga er gewoon voor om ze allemaal + nog veel meer te doen.

Dit was even een snel verhaaltje. Ik merk nu ook wel weer dat het eigenlijk helemaal niet zo veel werk is en dat ik ook gewoon een kort verhaaltje kan schrijven in plaats van een lang betoog.
Er komen er dus weer meer. En het stuk er tussen in, misschien kom ik er ooit nog eens aan toe om dat in te vullen. Laat ik het zo zeggen. Hoe dan ook is dit de beste tijd van mijn leven en ik zal het nooit vergeten.

Vrienden, familie en alle andere mensen in NL, ik kijk er naar uit om jullie weer te zien.

Depending