Zorgen en confrontatie.
Heeey lieve Jeroen,
Ik kreeg een aantal dagen geleden dat mailtje van je, of ik ook wat op je weblog wilde schrijven. Ik ben hier eigenlijk niet zo goed in, om zo’n verhaal te schrijven wat jij zo makkelijk lijkt te kunnen. Maar ik ga het toch maar proberen...
Over 1,5 maand vertrek je dan…naar Nieuw Zeeland, honderden, misschien wel duizenden kilometers hier vandaan. Dan zit je daar op de andere kant van de wereld, helemaal alleen. Ik zal denk ik nooit kunnen bevatten wat je tot deze beslissing heeft gebracht, maar wat ik zeker weet is dat het voor jou de juiste beslissing is. Jij bent namelijk wel iemand voor zoiets, jij zoekt die uitdagingen op. Zolang ik je nu ken, is stilzitten nooit echt iets voor jou geweest. Je bent altijd druk bezig met van alles tegelijk... Toch hebben we ook genoeg lol en ook vaak genoeg serieuze gesprekken gehad, dingen die ik komend jaar echt zal gaan missen, en misschien jij ook.
Ik maak me toch wel zorgen om je, terwijl ik diep in me hart weet dat dat niet nodig is... Jij redt je wel. Ik weet dat jij daar je weg wel weer vind, je maakt snel genoeg een praatje met vreemde mensen, en maakt heel snel nieuwe vrienden waar je je verhaal bij kwijt kunt en plezier mee kunt maken. Maar toch vind ik het moeilijk om je los te laten. Iedere keer als ik je nu zie, of met je praat, weet ik dat dat over 2 maanden niet meer kan... En dat is vaak erg moeilijk.
Maar je komt weer terug, en dat is iets wat ik soms vergeet. Het is een tijdelijk afscheid, niet voor altijd... Ik merk dat ik mezelf hierdoor ook wel weer een beetje leer kennen, en dat is wel confronterend. Dit is ook de reden dat ik zo’n stap niet zou kunnen zetten... Ik zou dit hier allemaal niet kunnen achterlaten, omdat ik veel te bang zou zijn dat als ik terugkom het allemaal verdwenen is, en dat ik niet meer in de levens pas van de mensen waar ik nu zoveel om geef.
Dit geeft dus maar weer aan wat voor sterk persoon jíj bent…
Maar ik ben blij dat je er nu nog eventjes bent, dus de keren dat ik je nog zie worden gewoon nog hartstikke gezellig!
Zie je snel weer,
Dikke kus! Xxxx Marella
Ik kreeg een aantal dagen geleden dat mailtje van je, of ik ook wat op je weblog wilde schrijven. Ik ben hier eigenlijk niet zo goed in, om zo’n verhaal te schrijven wat jij zo makkelijk lijkt te kunnen. Maar ik ga het toch maar proberen...
Over 1,5 maand vertrek je dan…naar Nieuw Zeeland, honderden, misschien wel duizenden kilometers hier vandaan. Dan zit je daar op de andere kant van de wereld, helemaal alleen. Ik zal denk ik nooit kunnen bevatten wat je tot deze beslissing heeft gebracht, maar wat ik zeker weet is dat het voor jou de juiste beslissing is. Jij bent namelijk wel iemand voor zoiets, jij zoekt die uitdagingen op. Zolang ik je nu ken, is stilzitten nooit echt iets voor jou geweest. Je bent altijd druk bezig met van alles tegelijk... Toch hebben we ook genoeg lol en ook vaak genoeg serieuze gesprekken gehad, dingen die ik komend jaar echt zal gaan missen, en misschien jij ook.
Ik maak me toch wel zorgen om je, terwijl ik diep in me hart weet dat dat niet nodig is... Jij redt je wel. Ik weet dat jij daar je weg wel weer vind, je maakt snel genoeg een praatje met vreemde mensen, en maakt heel snel nieuwe vrienden waar je je verhaal bij kwijt kunt en plezier mee kunt maken. Maar toch vind ik het moeilijk om je los te laten. Iedere keer als ik je nu zie, of met je praat, weet ik dat dat over 2 maanden niet meer kan... En dat is vaak erg moeilijk.
Maar je komt weer terug, en dat is iets wat ik soms vergeet. Het is een tijdelijk afscheid, niet voor altijd... Ik merk dat ik mezelf hierdoor ook wel weer een beetje leer kennen, en dat is wel confronterend. Dit is ook de reden dat ik zo’n stap niet zou kunnen zetten... Ik zou dit hier allemaal niet kunnen achterlaten, omdat ik veel te bang zou zijn dat als ik terugkom het allemaal verdwenen is, en dat ik niet meer in de levens pas van de mensen waar ik nu zoveel om geef.
Dit geeft dus maar weer aan wat voor sterk persoon jíj bent…
Maar ik ben blij dat je er nu nog eventjes bent, dus de keren dat ik je nog zie worden gewoon nog hartstikke gezellig!
Zie je snel weer,
Dikke kus! Xxxx Marella
posted by Jeroen Wilms | 6:37 p.m.
2 Comments:
Wie zei dat je dat je er niet zo goed in was
zo'n verhaal te schrijven?
Het is echt een goed stukje
en je hebt zo gelijk!
Geniet er inderdaad nog even van nu die er is,
doe ik ook, meer kunnen we niet doen toch?
Z'n ticket verstoppen is wel een beetje kinderachtig:P
xxx Marloes
Hoi Jeroen,
Vanuit Oud-Turnhout (vlàkbij dus, in termen van jouw duizenden kilomters zitten wij eigenlijk zowat op je lip!): Ik heb met deugd jouw eigen relaas gelezen overweggaan en achterlaten.'t Gaf mij 'als tante tutjes' een 'veilig' gevoel, zo van: als ie zó over van alles en nog wat prakkizeert en nadenkt, dan zal ie in het dagelijks leven hier en ginder ook wel niet -helemaal- (grapje) idioot gaan doen!
Succes met je laatste loodjes hier: uitslag, job, koffers pakken, (da's dan alleen de praktische kant), terwijl ik eigenlijk de àndere kant bedoel!
x, Relinde
Een reactie posten
<< Home