We bellen...

Ik heb vandaag om 12 uur 's middags, wat inhoudt 10 uur 's avonds in Nieuw Zeeland, voor het eerst m'n gastgezin gebeld. Via teledump kon ik voor maar 4,25 c/pm naar Nieuw Zeeland bellen. Ik zal binnenkort in een post uitleggen hoe jullie dit ook kunnen doen.

M'n gastzus (waar ik later pas achterkwam) nam op. Na 3 minuten gevraagd te hebben of ze haar naam kon herhalen, want ik kon er geen hout van verstaan, begon ik maar met mezelf voor te stellen. Wellicht had ik dit misschien beter meteen kunnen doen.

"Hi there, I'm Jeroen. You're coming hoststudent from the Netherlands."

Ik kwam erachter dat mijn gastzus Theresa, van wat ik ervan kon verstaan, 26 was en nog steeds thuis woonde. Ze was op de achtergrond met de computer aan het chatten dus dat ze een computer hebben met internet is zeker. Wat natuurlijk erg belangrijk is voor het voortbestaan van deze weblog...

Daarna ging het nog even over koetjes-en-kalfjes en de over hoe je de naam Ngaruawahia uitspreekt. Nua-rua-wa-hia. De 'g' dus bijna inslikken. M'n toekomstige gastouders sliepen al. Omdat ik eigenlijk hun wou spreken hield maar snel op.
En natuurlijk ook van de zenuwen...