We bellen... nog wel een keer...

En jahoor..., vanochtend weer eens m'n gastgezin gebeld. En dit keer nam wel m'n gastmoeder op. Anne Ramsey. Een naar mijn idee ontzettend aardige en lieve vrouw. In tegenstelling tot mijn eerste keer bellen naar m'n gastfamilie kon ik nu meteen over iets praten. Heel gezellig. Over de zenuwen aan weerszijden. Zij zijn ook nieuwsgierig... En deze keer was ik al wat bekomen van de zenuwen om te bellen, dus vroeg ik meteen naar de gezinssituatie.

Philip & Anne, Natasha (26)(dus niet Theresa)en Alexander (20). Natasha woont een paar huizen verderop de straat en Alexander is terug thuis komen wonen om te besparen voor een eigen overzeese ervaring.
Verder lopen er een hond (Cathy) en een kat (Blinky) rond.
Philip is 52 dus Anne zal ook wel van die generatie zijn.
Anne is manager van een buurthuis in Ngaruawahia.
En een van de eerste wedervragen was of ik van 'socializen' hield: "Yes of course". "Great because then we'll be taking you to a Scotish party the 22nd. There'll be a lot of hagis and whisky and stuff like that".

Een paar dingen dus die ik al weer meer weet over mijn gastgezin. En een mooi feest al snel weer voor de boeg. De 2e vrijdag dat ik daar ben... Gaat goed...
Ik krijg volgende week een uitgebreider plaatsingspakket van NZIIU, de Nieuw-Zeelandse partner organisatie. Daarin staat informatie over de gezinssituatie, het huis, de omgeving, vrienden en kennissen, en zit net zo'n soort profiel als ik heb moeten schrijven.

Zodra ik meer weet zal ik dat meteen posten