Wellington

Dat was me een trip. Geweldig gewoon!

's Ochtends om half 4 ging de wekker... Veel te vroeg maarja ik wilde toch graag naar Wellington en moest dus wel osptaan. Ik had maar een paar uur geslapen want het was een latertje geworden al chattend met Nederland. Snel opstaan en aankleden. Nog even de laatste dingen inpakken. Aangezien het allemaal heel zachtjes moest duurde het wat langer dan normaal. Ik wou niemand wakker maken. Iets voor kwart voor 5 (Ik was er zelfs iets eerder, kunnen jullie dat geloven? In NL hadden ze op me moeten wachten...) stond ik voor de school. Alleen. Er was nog niemand anders. Hopend dat ik niks vergeten was zat ik te wachten op de rest.

De avond ervoor vroeg ik nog aan Anne of het handig was een slaapzak mee te nemen. Maar dat leek ons wat overbodig. Echter toen o 5 uur iedereen er bijna was en het meerendeel een slaapzak meehad rende ik nog snel even naar huis om iets van een deken te halen. Maar wist ik veel waar die lagen. Dus het hele huis afgezocht en uiteindelijk m'n dekbed meegenomen.

Vervolgens snel terug naar school waar inmiddels het busje was aangekomen. En toen kwam de uitdaging...: 14 personen met bagage in een 12/13 persoons busje proppen. Het gangpad hebben we uiteindelijk volgepropt met bagage en er een groot bed van gemaakt. En aangezien ik en Zach (een andere jongen) de langste benen hadden mochten wij heerlijk relaxen...

De eerste 2 uur sliep iedereen. 1 of 2 luisterden naar hun mp3 speler maar het was doodstil. Op wat afschuwelijke muziek van de radio na. Gelukkig waren we al snel in Taumaranui. Dit stadje ligt precies in het midden van het Noordereiland. Daar gingen we naar de lokale bakker om wat ontbijt te halen. En vervolgens weer verder.


Het weer klaarde inmiddels op en het was behoorlijk helder. Al snel konden we tot kilometers ver kijken. En toen zagen we de bergen in Tongariro National Park. Mt Ruapehu met z'n bekende skigebieden en Mt Tongariro. Meteen maar foto's maken want zo helder als het toen was maak je het niet vaak mee zeiden de anderen. Faja besloot toen om Mt Ruapehu op te gaan. Want het was zo helder. Al snel waren we boven en maakte fantastische foto's. En natuurlijk een sneeuwbalgevecht! Om 10 uur 's ochtends. Geweldig! En wat wou ik graag dat ik toen ski's tot m'n beschikking had... Ik heb er gelukkig wel een filmpje gemaakt...

Al snel gingen we weer verder want we moesten wel op tijd komen in Wellington. Echter...
Rere, 1 van de meiden, had een oogontsteking. Al was het eerder niet zo erg, de ontsteking verspreidde zich snel. Vlak na Taumaranui begon het achter haar oor op te zwellen en een beetje op haar armen. Eerst dacht ze dat het wel wegging maar toen we bij Bull waren aangekomen was het behoorlijk gezwollen. We stopten in Bull en Rere en faja Raima (faja is het maori woord voor juf) gingen naar de dokter. Daar kreeg ze een injectie en wat andere medicijnen die de pijn verzachtten en het zwellen stopte.

Terwijl Rere bij de dokter zat moesten wij onszelf even vermaken. Gelukkig had ik mijn diabolo meegenomen. Even lekker actief in plaats van het eeuwige liggen in een busje. Maar toen het wat lang duurde gingen we even het stadje in. Daar bleek een Hollandse specialiteiten winkeltje te zitten. Dus hup, even m'n Nederlands onderhouden. En er een Nederlands tegeltjeswijsheid gekocht.

Daarna was Rere klaar bij de dokter. Ze zag er al wat beter uit. Het had ons echter wel een hoop tijd gekost. Tijd die later nuttig had kunnen zijn...

Hup weer in de bus. Weer het gedoe met het opmaken van de bedden want elke stop moest alle bagage aan de kant om de anderen eruit te laten. Dus elke stop was een hele happening... Nog een keer stoppen en daarna meteen door naar Wellington. Onderweg was er een groot kuststuk waar we het Zuidereiland zagen. Tenminste naar wat ik geloof. De andere begeleider Riece zei dat het nog steeds het NE was. Maar na de kaart in de Lonely Planet te hebben geraadpleegd was ik er toch zeker van dat het het ZE was. Stomme eigenwijze kiwi's. Ik ben er wel aan gewaagd.

Snel daarna waren we in Wellington bij onze accomodatie. Het Basepackers hostel. Daar hebben we ingecheckt, onze bagage gedumpt en vervolgens snel naar de Mac een paar blokken verder. Onderweg nog even oorstokjes gekocht want mijn oren waren al de hele dag gepopt van het drukverschil in de bergen. Ik heb er anders nooit last van. Maar nu dan ook goed...

Daar kregen we een rondleiding achter de schermen. Hoe alles wordt gemaakt, de hygiene, de training, de machines en apparaten. Dit was een opdracht geweest voor year 11 social studies waarvoor de schooltrip was. Als bonus kregen we ons avondeten vrij goedkoop. Dus hup met z'n allen aan het fastfood. Wat niet anders was dan de rest van de dag met alle snoep, chips, koekies en andere 'etenswaren' in de bus.

Daarna gingen we snel naar de cinema. Ik zeg hier express cinema want het is toch wel iets anders als een bioscoop. Veel amerikaanser en ook wat luxer. Daar splitsten we op in groepjes afhankelijk van de film. Ik ging natuurlijk naar Pirates Of The Caribbean 2. Wat een briljante film is dat. Behalve het irritante eind. Het is te open.


Na de film zijn we teruggelopen naar het hotel. Daar was het nog wat keten maar al snel was het stil. Alleen nog even zo'n nachtelijke stadsfoto geprobeerd te maken. Zoeen met die strepen. Even de camera testen... En het is gelukt.


's Ochtends alweer vroeg opstaan. Om 8 uur ging de wekker. Daarna even heerlijk douchen en ontbijten. Het ontbijt was overigens het enige echte voedsel deze 2 dagen. De rest was alleen maar junkfood...


Aangezien het stralend mooi weer was liepen we naar de Beehive en de parlementsgebouwen. De wandeling alleen al was heel indrukwekkend. De baai was heel helder en alles zag er prachtig uit. Bij de Beehive moesten we even wachten op onze gids. Pat zou ons rondleiden door de parlementsgebouwen. Het was een geweldige tour. Onder andere door de 'debatschamber' en de archieven.












Daarna weer terug langs de mooie baai naar Te Papa. Het Nationale museum in Wellington. Daar zagen we een hoop dingen uit de Maori cultuur. Waaronder verschillende >
Marae's, wapens, en allerlei andere dingen.


Heel indrukwekkend allemaal en ook daar heb ik weer veel geleerd over de gebruiken van de maori. Echt fantastisch die cultuur. Floortje vertelde me er ooit over maar haar woorden doen onder aan de waarheid. Super gewoon.

De groep was ook geweldig. Een hele gezellige groep. Lekker keten maar ook even serieus zijn tijdens de rondleiding enz. Super. En zoals wel vaker gebeurt werd er een beroep gedaan op mijn gids talenten. De hele reis was ik de gids. Er was een moment dat ik aan m'n vader moest denken. Hij is vroeger ook reisgids geweest. En nu liep ik er met mijn lonely planet alles aan iedereen te vertellen. Geweldig! The foreigner tells the kiwi's...!


Toen snel nog even lunch nemen in een eethal (weer fastfood). Daar nam ik een megabord chinees. Een selfservice voor een groot bord... De stapel was 15cm hoog... Lekker!

De terugweg ging heel snel. We genoten in de bus nog even van het lekkere weer. Het was vrij rustig want iedereen viel in slaap. We waren allemaal moe van het lopen en de lange nacht. Met 1 stop en heel veel rust kwamen we uiteindelijk om kwart over 12 in Ngaruawahia en om 1 uur was ik de laatste thuis gebracht.

Overal een geweldig uitstapje!